Comba Granda. Aquò's lo nom d'una bòria de montanha mejana del Segalar albigés. “Un lòc, un fogal qu'ai somiat e bastit sus un campèstre vertadièr” çò disiá l'autor a la fin de la primièra part, publicada en 1987, Prèmi Pau Froment, e un dels títols màgers de la pròsa nòstra.
“Los lòcs e los personatges son plan de mon sosc ; i n'a pas un qu'aja agut carn e òsses realament. Çò qu'ai volgut, amb l'idéa de parlar verai d'un païs e d'un temps, es de remembrar çò qu'ai ausit de la boca dels aujòls qu'eles bò-z avián vist e viscut.” Los legeires i se son pas enganats !
Roman plan capitat mas tanben testimoniage social e uman, tresaur linguistic viu, « Comba Granda I » anava de la guèrra de Setanta a la mobilizacion de Quatorze. Amb las meteissas qualitats, « Comba Granda II » accompanha la meteissa familha de pageses fins a 1939, dins los cambis e los dramas d'un temps novèl.